مسکن کوچک متراژ: راه‌حلی ناکارآمد برای مشکلات مسکن ایران

تاثیر ساخت مسکن کوچک‌ متراژ بر بازار مسکن ایران

در سال‌های اخیر، بحث ساخت مسکن کوچک‌ متراژ به عنوان راه‌حلی برای کاهش مشکلات بازار مسکن مطرح شده است. با این حال، بسیاری از کارشناسان معتقدند که این نسخه نه تنها به رفع مشکلات کمک نمی‌کند، بلکه می‌تواند مشکلات جدیدی ایجاد کند. در این مقاله، تأثیرات مختلف این نوع مسکن بر اقتصاد و فرهنگ ایران مورد بررسی قرار خواهد گرفت و دلایل عدم کارآمدی آن تشریح می‌شود.

مسکن کوچک‌ متراژ، راهکاری ناکارآمد برای ایران

مسکن کوچک‌ متراژ به خصوص واحدهای ۲۵ متری به دلایل متعددی در ایران نمی‌تواند موفق باشد. فرشید ایلاتی، کارشناس مسکن، در گفت‌وگویی با ایسنا بیان کرد که قوانین بالادستی و استانداردهای معماری در ایران اجازه ساخت این نوع مسکن را نمی‌دهند. طبق استانداردهای موجود، حداقل مساحت برای یک نفر ۳۰ تا ۳۵ متر است که برای دو نفر به ۶۰ تا ۷۰ متر می‌رسد.

مشکلات اجتماعی و فرهنگی

ایلاتی همچنین اشاره کرد که ساخت واحدهای کوچک‌متراژ با فرهنگ ایرانی سازگار نیست. در گذشته، خانه‌های ایرانی معمولاً بزرگ و حیاط‌دار بودند و کوچک کردن این فضاها می‌تواند تأثیرات منفی بر ارزش‌های اجتماعی نظیر صله رحم و حفظ بنیان‌های خانواده بگذارد. علاوه بر این، مسکن کوچک‌ متراژ می‌تواند مشکلات فرهنگی و اجتماعی متعددی را ایجاد کند.

تاثیرات اقتصادی

از منظر اقتصادی نیز، کوچک‌سازی واحدهای مسکونی با توجه به تقاضای مازاد نمی‌تواند راه‌حل مناسبی باشد. به گفته ایلاتی، وقتی مساحت زمین کاهش پیدا کند، تقاضا افزایش یافته و قیمت‌ها بالا می‌روند. به همین دلیل، ساخت مسکن کوچک‌ متراژ به افزایش تورم و گران شدن مسکن منجر می‌شود.

گرانی بیشتر با ساخت مسکن کوچک‌ متراژ

مسکن کوچک‌ متراژ نه تنها نمی‌تواند به خانه‌دار شدن مردم کمک کند، بلکه به تورم بیشتر در بازار مسکن منجر خواهد شد. محمدصالح شکوهی بیدهندی، عضو هیئت علمی دانشگاه علم و صنعت، در گفت‌وگو با ایسنا بیان کرده است که ساخت این نوع واحدها بیشتر برای جذب سرمایه‌های خُرد است و نه برای خانه‌دار کردن مردم. تجربه نشان داده است که عرضه این نوع مسکن به افزایش قیمت‌ها و تورم بیشتر منجر می‌شود.

عدم تأثیر مثبت بر قدرت خرید مردم

شکوهی بیدهندی همچنین تأکید می‌کند که ساخت مسکن کوچک‌ متراژ نمی‌تواند قدرت خرید مردم را افزایش دهد. برخلاف تصور برخی، کوچک‌تر شدن واحدها باعث نمی‌شود که مردم بتوانند به آسانی صاحب خانه شوند. در واقع، ساخت واحدهای کوچک نه تنها پاسخ‌گوی نیاز بازار نیست، بلکه مشکلات اقتصادی و اجتماعی را نیز افزایش می‌دهد.

مقایسه با دیگر کشورها و راه‌حل‌های جایگزین

در برخی از کشورها مانند تایوان، فیلیپین و سنگاپور، ساخت خانه‌های کپسولی ۶ متری رایج است. اما این کشورها به دلیل محدودیت‌های جغرافیایی و فرهنگی خاص خود، ناچار به پذیرش این نوع مسکن شده‌اند. در ایران، که تنها یک درصد از زمین‌های کشور به عنوان سکونتگاه استفاده می‌شود، نیازی به ساخت واحدهای کوچک نیست. به گفته ایلاتی، بهتر است که به جای کوچک‌سازی، به گسترش محدوده شهرها و روستاها پرداخته شود.

ابزارهای مالی و راه‌حل‌های دیگر

به جای کوچک‌سازی، می‌توان از ابزارهای مالی جدید مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری املاک استفاده کرد. این صندوق‌ها به افراد اجازه می‌دهند که بخشی از یک واحد مسکونی را خریداری کنند و با اجاره به شرط تملیک، پس از چند سال صاحب‌خانه شوند. این روش‌ها می‌توانند به طور مؤثرتری قدرت خرید مردم را افزایش دهند.

نتیجه‌گیری: چرا مسکن کوچک‌ متراژ برای ایران مناسب نیست؟

با توجه به مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی که ساخت مسکن کوچک‌ متراژ به همراه دارد، این نوع مسکن نمی‌تواند راه‌حل مناسبی برای مشکلات بازار مسکن ایران باشد. به جای تمرکز بر ساخت واحدهای ۲۵ متری، بهتر است از ابزارهای مالی و روش‌های دیگر برای افزایش قدرت خرید مردم و کاهش قیمت مسکن استفاده شود. گسترش محدوده شهرها و واگذاری زمین به متقاضیان از جمله راه‌حل‌های بهتری است که می‌تواند به بهبود وضعیت مسکن کمک کند.

خلاصه

این مقاله به بررسی پیامدهای ساخت مسکن کوچک‌ متراژ در ایران پرداخته و نشان می‌دهد که این نوع مسکن با توجه به مشکلات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی نمی‌تواند راه‌حل مناسبی برای بازار مسکن ایران باشد. علاوه بر افزایش قیمت‌ها، این نوع مسکن با فرهنگ ایرانی سازگاری ندارد و به جای آن باید از ابزارهای مالی و روش‌های جایگزین استفاده کرد.